Historia OSP
Ochotnicza Straż Pożarna w Ropicy Górnej powstała w 1956 roku, a jej założycielami byli: Stefan Drypczak, Władysław Niżnik, Andrzej Kułyk, Piotr Przybycień, Antoni Przybycień, Ludwik Apola, Stanisław Mrozek, Marcin Rączkowski, Władysław Drzymała i Stanisław Rączkowski. Wkrótce na wyposażeniu straży znalazł się sprzęt ratowniczy: wóz konny, ręczna sikawka, bosaki, łopaty i tłumice. Rolę remizy pełniła w owym czasie drewniana przybudówka przy starej świetlicy wiejskiej. Zebrania odbywały się wówczas w budynku świetlicy. Z takim zapleczem straż funkcjonowała do roku 1985, gdy Urząd Gminy w Sękowej przekazał dla tutejszej jednostki murowany budynek. W 2009 roku rozpoczęła się pierwsza gruntowna modernizacja, podczas której wykonano m.in. termoizolację obiektu, wymieniono okna, drzwi i bramę garażową, a w pomieszczeniu socjalnym wybudowano kominek.
Na podstawie zachowanego do dziś wykazu członków OSP Ropica Górna z grudnia 1979 roku można stwierdzić iż w tym czasie najaktywniejszymi strażakami byli: Stanisław Wdowik, Bazyli Walewski, Ludwik Apola, Mirosław Kułyk, Tadeusz Gancarz, Stanisław Chudek, Antoni Przybycień, Stanisław Rączkowski, Władysław Niżnik i Stefan Kułyk.
W 1997 roku na wyposażeniu jednostki znalazł się Żuk, a w 1999 roku motopompa PO-5. W 2010 roku jednostka wzbogaciła się o agregat prądotwórczy, w 2011 roku dh Paweł Baranowski ufundował pilarkę spalinową Stihl MS361, a w 2012 roku dzięki wsparciu Urzędu Gminy została zakupiona pompa szlamowa. W 2016 roku jednostka hucznie przeżywała jubileusz 60-lecia swojego istnienia. W swojej długoletniej historii swój bardzo szybki rozwój przeżywa od 2017 roku. Rozpoczęła się wtedy rozbudowa i modernizacja budynku remizy. Dobudowany został drugi garaż wraz z zapleczem sanitarnym między innymi ze środków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. W styczniu 2018 roku jednostka otrzymała uterenowiony lekki samochód ratowniczo-gaśniczy na podwoziu Opel Movano z agregatem wysokociśnieniowym z możliwością podawania piany oraz zbiornikiem wody 200 l. Zakup ten został sfinansowany ze środków z programu ,,Wsparcia służb ratowniczych" Związku Gmin Ziemi Gorlickiej. W ostatnich latach zakupiono również motopompę pływającą "LEDA" oraz inny sprzęt ratowniczo-gaśniczy i burzący.
Do najważniejszych akcji ratowniczych w historii jednostki trzeba zaliczyć pożary: budynku mieszkalno-gospodarczo-składowego w Ropicy Górnej w 1990 roku, budynków gospodarczych w 2002 i 2008 roku; budynku mieszkalnego w Bodakach w 2010; tartaku w Ropicy Górnej w 2010 i 2017 roku. W maju 2018 roku jednostka brała udział w zwalczaniu dwóch pożarów na terenie Ropicy Górnej, budynku gospodarczo-przemysłowego oraz poddasza domu mieszkalnego. Strażacy wspierali również mieszkańców powiatu gorlickiego w akcjach powodziowych w kolejnych latach: 2009, 2010, 2011.
Druhowie biorą również aktywny udział w życiu społecznym i kulturalnym lokalnej społeczności oraz czynnie uczestniczą w uroczystościach kościelnych trzymając m.in. wartę przy Grobie Pańskim. Strażacy z Ropicy Górnej zabezpieczają imprezy organizowane nie tylko na terenie gminy Sękowa ale również na terenie całego powiatu gorlickiego. Ponadto w 2016 roku druhowie z OSP Ropica Górna uczestniczyli w Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie.














Historia wsi
Ropica Górna – wieś położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa. Integralnymi częściami wsi są dwa przysiółki; Dragaszów i Kraczonka.
Sama nazwa wsi ewoluowała na przestrzeni lat, bowiem pierwotna nazwa brzmiała po prostu Ropica, potem była Ropica Ruska, później Ropica Sękowska, a obecnie od roku 1949 Ropica Górna. W 1342 roku król Kazimierz Wielki przeniósł Ropicę z prawa polskiego na niemieckie. Jako wieś królewska należała do starostwa bieckiego w powiecie bieckim ówczesnego województwa krakowskiego. W XVI wieku Ropica przeszła na prawo wołoskie. W 1629 wieś liczyła 8 łanów, był tu tartak i młyn. Pod koniec XIX wieku wieś liczyła ponad 700 mieszkańców, a w większości byli to unici. W tym czasie odkryto tutaj złoża ropy naftowej. Jak dowiadujemy się między innymi ze „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” (patrz - galeria pod tekstem) złoża ropy na obszarze 4 ha były eksploatowane przez 15 towarzystw zatrudniając około 150 osób. Już w 1875 roku na terenie wsi działały 74 szyby z łącznym wydobyciem ponad 200 ton rocznie. Wydobycie kontynuowano także w okresie międzywojennym i po wojnie ale nie przekroczyło już kilkuset ton rocznie. Warto wspomnieć, że najgłębszy dokonany tu odwiert miał 500 metrów, a odwiercono go w 1933 roku. Dziś w Ropicy przemysł naftowy już nie istnieje. Inne źródła wspominają również o funkcjonującej tu w 1874 roku gorzelni przerabiającej ziemniaki na spirytus.
Ziemia gorlicka na której leży Ropica Górna została bardzo mocno doświadczona podczas I wojny światowej. Najcięższe boje stoczono na wiosnę 1915 roku, podczas Przełomu Gorlickiego. Polegli w tamtym okresie żołnierze różnych narodowości, spoczywają na terenie czterech cmentarzy wojskowych. W 1947 roku podczas Akcji Wisła wysiedlono 195 osób.
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego:
-
cmentarz wojenny nr 67 z I wojny światowej;
-
cmentarz wojenny nr 68 z I wojny światowej;
-
cmentarz wojenny nr 77 z I wojny światowej;
-
cmentarz wojenny nr 78 z I wojny światowej;
-
Cerkiew św. Michała Archanioła (obecnie użytkowana jako filialny kościół rzymskokatolickiej Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Małastowie) – wybudowana w 1819, trójdzielna, konstrukcji zrębowej, kryta gontem, tylko dolna cześć wieży oszalowana. Wewnątrz znajduje się cenny XVIII-wieczny ikonostas wykonany w stylu rokokowym oraz późnobarokowe ołtarze boczne. Ściany dekorowane są polichromią z przełomu XIX–XX wieku. Cerkiew w Ropicy Górnej to typowy przykład zachodniołemkowskiego budownictwa cerkiewnego.
































































Cmentarze I wojny światowej

































